De Zweedse cineast Ruben Östlund is met Turist aan zijn derde film toe en dit wordt wellicht het project dat van de man een gevestigde waarde maakt, nadat hij al indrukwekkend uit de hoek kwam met Involuntary en Play. Beide eerdere film getuigden al van Östlund's interesse in sociologische situaties en in dit satirische drama drijft hij de situatie helemaal op de spits.

Voor de Zweedse scenarist-regisseur Ruben Östlund is de lawine, behalve een metafoor voor de confrontatie tussen mens en natuur, vooral een aanleiding voor een provocerende, zowel grappige als grimmige satire. Daarin worden nogal wat mythes in verband met mannelijkheid, relaties en andere rolpatronen meegesleurd. De ontknoping mogen we uiteraard niet weggeven, maar het is wél een briljante vondst.

"De wijze waarop Östlund het verhaal presenteert, zorgt voor een cynische kijk op de rol van de man in de maatschappij en de menselijke aard om zijn eigen hachje te redden. De acteurs zijn allemaal prima op hun plek, van wie Kristofer Hivju de leukste oneliners heeft."

"Minutieus pelt de regisseur de façade van echtelijk geluk af. Dat doet hij in zes zinderende aktes die gemarkeerd worden door spookachtige, maar oogstrelende nachtbeelden van zwiepende skiliften, grommende sneeuwruimers en nog meer gecontroleerde lawine's."

TURIST (Franse titel Force majeur), de Zweedse inzending voor de Oscar voor beste buitenlandse film, en in Cannes al goed voor de juryprijs van Un Certain Regard, roept herinneringen op aan Ingmar Bergmans tv-reeks Scènes uit een huwelijksleven (1973).Alleen al om zijn intensiteit, al plaatst de Zweedse filmer Ruben Östlund die confronterende persoonlijke ervaring in een vakantiesfeer en in de onmetelijkheid van het sneeuwlandschap. De technische mogelijkheden van de digitale camera worden hier perfect uitgebuit. De nu al legendarische scène met de overdonderende, vervaarlijk naderende lawine bewijst dat dergelijke speciale effecten niet meer exclusief voor dure spektakelfilms zijn voorbehouden. Deze scène is hier perfect op zijn plaats, omdat de lawine een passende metafoor is voor wat het gezin overkomt. Östlund gebruikt de techniek heel schrander en effectief om dé kernvraag te omlijsten: Is de vader dan zo verkeerd in zijn instinctieve vluchtreactie? Zouden we niet allen in paniek eerst ons eigen vege lijf proberen te redden?